Czy Kościół w 2019 roku jest nadal święty? Czy jest Mistycznym Ciałem Chrystusa? I czy ktoś może temu zaprzeczyć, skoro Kościół nie jest z tego świata? A zatem szokujące gesty i słowa papieża Franciszka (który mówi o sobie, że jest „tylko biskupem Rzymu”), to wyraz bezradności wobec naporu świata? Gdy Pontifex Maximus we włoskim więzieniu umywa nogi muzułmańskiej dziewczynie w Wielki Czwartek, uroczyście obchodzi 500. rocznicę reformacji i każe wyławiać z Tybru wyrzucone tam przez wiernych figurki pogańskiego bóstwa amazońskich Indian, Pachamamy (wcześniej uroczyście wniesione do rzymskiego kościoła podczas ostatniego synodu), zwykły katolik przeciera oczy. A odwoływanie się hierarchów na każdym kroku do praw człowieka, wychwalanie „pluralizmu” i „poszanowania różnorodności”, gdy ulicami miast ciągną parady homoseksualistów, czyż nie jest smutną komedią omyłek? Czy ci, którzy z najwyższych ambon głoszą dziś pokój na świecie, braterstwo ludzi i troskę o „Matkę-ziemię”, są w stanie obronić wiarę i nadzieję chrześcijańską? Café Katedra ukazuje wstrząsający dramat, jaki od czasu ostatniego Soboru narasta w Kościele, a którego najbardziej donośne akordy rozbrzmiewają podczas obecnego pontyfikatu. Książka Ewy Polak-Pałkiewicz to efekt wielowątkowego „śledztwa”; autorka docieka przyczyn kryzysu na wielu polach, próbuje wyjaśnić szeroki kontekst i całą złożoność dramatu, zarazem broniąc Kościoła przed jego oszczercami. „Gdybym mógł wygłosić tylko jedno kazanie, wybrałbym takie, które mocno zirytuje wiernych, zwracając ich uwagę na Kościół, bezustannie rzucający rękawicę diabłu z jego diabelską pychą”, stwierdzał G.K. Chesterton. Café Katedra z pewnością niejednego zirytuje. Bohaterowie tej książki (m.in. zapominany papież św. Pius X i „wyklęty” arcybiskup Marcel Lefebvre) reprezentują Kościół walczący. Zawsze zwycięski.

Katechizm reportera to próba połączenia wody z ogniem. Ognia pasji poszukującej prawdy, istoty i znaczenia z rwącym strumieniem wydarzeń. Próba poszukiwania oparcia, fundamentu i ostatecznego sensu tej niezwykłej profesji. Wszystko to w „rozmowie”

z reporterem – Janem Pawłem II.

Grzegorz Górny na tylnej stronie okładki pisze:

„Dziennikarstwo to zawód na wskroś ewangeliczny. Jego istotą powinno być bowiem dawanie świadectwa prawdzie.Marek Miller dokonał rzeczy wydawałoby się karkołomnej – przeprowadził spójny, wartki i rzeczowy wywiad z Janem Pawłem II, dialogując wyłącznie z Jego tekstami na temat komunikacji społecznej.Odwołując się do nich, stworzył coś w rodzaju tekstu programowego współczesnego dziennikarstwa.„Rozmówca” Papieża nieprzypadkowo sięga w tytule po termin „katechizm”, który pochodzi od greckiego słowa ‘katēchēsis’ oznaczającego ścieżkę inicjacyjną, swoistą drogę wtajemniczenia w prawdy wiary. Wywód zawarty w książce przypomina bowiem wtajemniczenie, ale w arkana dziennikarstwa – nie na poziomie warsztatowym, lecz zrozumienia istoty, znaczenia i sensu. W czasach dojmującego braku mistrzów to rzecz bezcenna”.

Katechizm Reportera przeznaczony jest szczególnie dla:

· wszystkich poszukujących etycznych fundamentów chrześcijańsko-katolickiego dziennikarstwa;

· wszystkich zainteresowanych dziennikarstwem i środkami masowego przekazu;

· wszystkich nauczycieli, wykładowców dziennikarstwa i studiujących dziennikarstwo;

· wszystkich organizatorów warsztatów dziennikarskich, kursów i szkoleń.

Marek Miller – reporter, wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego.
Założyciel Laboratorium Reportażu – miejsca eksperymentów i poszukiwań w obszarze zbiorowej pracy nad tekstem, multimedialnego opowiadania tematu, penetrowania przestrzeni między dziennikarstwem a pisarstwem. Twórca koncepcji i metody polifonicznej powieści dokumentalnej.

Autor książek: „Reporterów sposób na życie” (1982), „Arystokracja” (1998), „Góra Góry czyli Ekonomia zbawienia” (2007), „Dziennikarstwo według Jana Pawła II” (2008), „Pisanie. Z Ryszardem Kapuścińskim rozmawia Marek Miller” (2011), „Papież i generał” (2016).